Voor de vierde aflevering van de documentaireserie What Once Was reisden we naar Étretat, aan de ruige kust van Normandië. Een omgeving die direct inspireerde: imposante witte kliffen, eindeloze zeegezichten en een sfeer die tegelijk ruw en verfijnd aanvoelde. Het was een locatie die zich visueel onderscheidde van alles wat we eerder hadden opgenomen binnen de serie.

De parelwitte kliffen en het contrasterende blauw van de zee vormden een schilderachtig decor dat perfect aansloot bij de esthetiek van deze aflevering. De ruwe texturen van het gesteente en het felle kustlicht gaven het beeld karakter, terwijl de eenvoud van de omgeving ruimte liet voor emotie. Het was een plek waar natuur en beeldtaal naadloos in elkaar overvloeiden.

Tijdens de opnames maakten we gebruik van het harde natuurlijke licht dat zo kenmerkend is voor de Franse kust. Dat leverde krachtige schaduwen, reflecties en onverwachte nuances op elementen die ik graag omarm. In de montage kreeg het geheel een vintage toon, met warme tinten en subtiele korrel, wat de beelden een tijdloze, bijna analoge uitstraling gaf.

De aflevering draait om een intiem, dynamisch gesprek tussen Sil en David, waarin zij samen de essentie van David’s fotografie bespreken. Het is geen traditioneel interview, maar een oprechte uitwisseling tussen twee vrienden. De camera observeert op afstand, zodat de woorden en stiltes op natuurlijke wijze hun plek vinden. Die authenticiteit maakt het gesprek geloofwaardig en voelbaar.

Qua beeldtaal kozen we voor een minimalistische stijl: lange takes, rustige composities en veel aandacht voor de balans tussen mens en omgeving. Het resultaat is een aflevering die rust uitstraalt, maar tegelijkertijd intens en geladen aanvoelt.

Deze aflevering onderscheidt zich door haar ruige elegantie een samensmelting van krachtige natuur en verfijnde cinematografie. Étretat bracht een nieuwe energie in de serie: fris, puur en eerlijk. Hier kwamen licht, landschap en verhaal perfect samen tot een beeld dat zowel filmisch als persoonlijk aanvoelt.

Als Director of Photography en producer bewaakte ik de visuele consistentie en de emotionele toon van de aflevering. De beelden moesten niet alleen esthetisch kloppen, maar ook bijdragen aan het gevoel van verbondenheid tussen de karakters en de omgeving. In Étretat vonden we precies dat evenwicht tussen schoonheid en echtheid.